- ΣΤΑ ΤΡΥΓΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ

Το πανέξυπνο και ατίθασο σκυλάκι όπου έφερε το όνομα Brunetto, ήταν κάποια πιθανή διασταύρωση ενός άγνωστου κυνηγόσκυλου, με κάποιο άλλο άγνωστο σκυλάκι, το οποίο είχα βρει το Πάσχα του 2003 μαζί με τα αδερφάκια του, παρατημένο σε ένα μέρος περί το ένα χιλιόμετρο μακριά από το σπίτι μας και αποφάσισα έτσι να το πάρω μαζί μου και να το φέρω να μείνει μαζί μας!

Είχα διαλέξει βέβαια εκείνο το σκυλάκι, το οποίο όταν το κοίταξα για πρώτη φορά κατάματα με τα αδερφάκια του, με κοίταξε αυθόρμητα και εκείνο και μάλιστα τόλμησε να έρθει οικιοθελώς προς το μέρος μου, ενώ τα άλλα εναπομείναντα σκυλάκια τα πήραν γνωστοί της περιοχής μας και έτσι ας πούμε ότι σώθηκαν και αυτά από την πείνα, διότι αυτός όπου τα παράτησε εκεί πέρα, τα είχε αφήσει εσκεμμένα δίπλα σε μια παλαιά πηγή της περιοχής μας...πιθανόν διότι δεν θα μπορούσαν να πωληθούν ως γνήσια.

Αφού λοιπόν αποκτήσαμε οικειότητα με το σκυλάκι και οι δικοί μου άρχισαν να το φροντίζουν σε καθημερινή βάση, ήρθε ο καιρός να το βγάλω για πρώτη φορά μαζί μου στο κυνήγι, μετά τα τόσα μαθήματα της επαναφοράς αντικειμένων με τις σχετικές επιβραβεύσεις μέσω μπισκότων...κτλ.

Φτάνοντας λοιπόν αισίως στο πρωινό της 20ης Αυγούστου του 2003 και έχοντας ήδη κανονίσει να πάμε κάπου κοντά, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε εκεί πέρα με τα πόδια και να μπορέσουμε έτσι να συναντηθούμε με ένα τοπικό κυνηγό της περιοχής μας, πλησιάσαμε στο σχετικό πόστο και έφερα έτσι επίσημα και για πρώτη φορά το σκυλάκι μας μαζί μου στο κυνήγι!

Αμέσως λίγο μετά το χάραμα και προς το μέρος του συγκυνηγού μας, εμφανίζεται ένα τρυγόνι όπου και το καρπώθηκε άμεσα ο αρκετά εμπειρότερός μου τοπικός κυνηγός και μόλις το θήραμα άρχισε να αποκλίνει από την αρχική του πορεία στον απόηχο του κρότου και να διαγράφει καθοδική τροχιά...είδα το σκυλάκι να εκτοξεύεται σαν πύραυλος και να τρέχει αστραπιαία για να στομιάσει το θήραμα και για να μου το φέρει όπως νόμισα στιγμιαία!!!

Μες την καλή χαρά εγώ, αφού θα μου έφερνε το θήραμα στο χέρι και ακριβώς όπως το είχαμε εκπαιδεύσει επίμονα και επίπονα όλο αυτόν το καιρό, με την σχετική κάλτσα και τα φτερά εντός αυτής, έρχεται μέχρι ενός σημείου και αφού με κοίταξε καλά-καλά, κοντοστάθηκε και δεν ήθελε να με πλησιάσει περεταίρω - ώστε να του πάρω το θήραμα για να το δώσω έπειτα στον άλλο κυνηγό - και αγνοώντας επιδεικτικά τα όποια καλέσματά μου ή τα όποια παρακάλια μου, αφού βεβαίως είχα έτοιμο και το σχετικό μπισκοτάκι για την σχετική του επιβράβευση...άρχισε να απομακρύνεται δειλά-δειλά!!!

Ο εμπειρότερος κυνηγός βέβαια, άρχισε να καταλαβαίνει ότι το τρυγόνι είχε σχεδόν χαθεί και εγώ δεν είχα ακόμη καταλάβει ότι το σκυλάκι θα κατάπινε το θήραμα...οπότε και αποφάσισα να πάω να του το αφαιρέσω από το στόμα και έτσι ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το μέρος του, χωρίς βεβαίως να το κάνω να νομίσει ότι επρόκειτο για κάποιο νέο τυχόν παιχνίδι...

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα...βρέθηκα να κυνηγάω πραγματικά έξαλλος το σκυλάκι σε ένα βαθειά οργωμένο χωράφι και χωρίς βεβαίως να μπορώ να το φτάσω με τίποτα ή έστω να καταφέρω να το κοντέψω κατά κάποιο τρόπο και παρόλες τις όποιες προσπάθειές μου...δεν κατάφερα να το συνετίσω και δεν μπόρεσα φυσικά να το κάνω να έρθει κοντά μου με καμία απολύτως δύναμη!!!

Αποφάσισα λοιπόν να αδειάσω το όπλο και να το περάσω χιαστί στους ώμους μου, ώστε να μην μπορώ να τουφεκίσω για κανένα απολύτως λόγο και να πάω να πιάσω το σκυλάκι για να το επαναφέρω στον ίσιο δρόμο...πράγμα βεβαίως όπου δεν έγινε άμεσα και τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί πρώτα η πλήρη κατάποση του θηράματος, ώστε να τα βάψω μαύρα από τα νεύρα μου και από την ντροπή μου!!!

Ο συγκυνηγός με προέτρεψε να αποφύγω να τιμωρήσω το σκυλάκι και απλά να αρκεστώ να το μαλώσω με μια απλή επίπληξη, ώστε να καταλάβει ότι δεν θα έπρεπε να το ξανακάνει...αλλά το σκυλάκι δεν είχε την ίδια άποψη και θα έκανε ισιάδι και τα επόμενα θηράματα...χωρίς κάλλιστα να το διπλοσκεφτεί και όταν κατάφερα επιτέλους να το κοντέψω και να το πιάσω, το πήρα αμέσως για να φύγουμε, ζητώντας συγνώμη και έχοντας εισπράξει το σχετικό βρίσιμο...χωρίς βεβαίως να μπορώ να πω την παραμικρή κουβέντα!

Το σκυλάκι τέθηκε σε άμεση τιμωρία και δεν ξαναβγήκε στο κυνήγι, μέχρι που κατανόησε πλήρως ότι δεν θα έπρεπε πλέον να καταπιεί ποτέ πια το θήραμα, όπως και έγινε! Αφού λοιπόν επιλύθηκε και αυτό το φλέγον κυνηγετικό ζήτημα, ξαναβγήκαμε μαζί για δεύτερη φορά, σε μια απογευματινή βολτίτσα και έπειτα από ένα μεγάλο πρωινό πέρασμα τρυγονιών όπου είχε γίνει στις 11 Σεπτεμβρίου του 2003, ώστε να αναζητήσουμε τα τυχόν εναπομείναντα ή τα όποια λαβωμένα θηράματα!

Δεδομένου ότι το σκυλάκι δεν φέρμαρε, ήταν αναπόφευκτο ότι θα έτρεχε να σηκώσει τα όποια τυχόν θηράματα θα συναντούσε μπροστά του και μάλιστα ήταν εξίσου αναμενόμενο ότι θα το έπραττε με πρωτοφανή κυνηγετικό ζήλο και με απαράμιλλο κυνηγετικό πάθος...όπως και έγινε!!!

Φτάνοντας λοιπόν σε ένα αρκετά γνωστό σημείο της περιοχής και εισχωρώντας μέσα σε κάτι ελιές, βλέπω το σκυλάκι να εκτοξεύεται μπροστά και να σηκώνει ένα λαβωμένο τρυγόνι περί τα 20 με 25 μέτρα μπροστά μου και αποφασίζω να το τουφεκίσω στο σήκωμά του και έχοντας εξασφαλίσει ότι δεν θα ρίσκαρα κάποιο ανεμόσκαγο προς το σκυλάκι...με αποτέλεσμα να το λαβώσω ακόμη περισσότερο και χωρίς να μπορέσω να το καταβάλλω ακαριαία!!!

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, είδα να διαδραματίζεται μια αρκετά κωμικοτραγική κυνηγετική σκηνή, αφού το θήραμα είχε προλάβει να κρυφτεί και εγώ βρισκόμενος δίπλα στο θήραμα και τοποθετώντας το σώμα μου ακριβώς από πάνω του, απλά το κοίταζα...χωρίς βεβαίως να μπορώ να το διακρίνω εντός εκείνων των μισοξερών χόρτων, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να ψάξω για κάποιο φτεράκι και να το δώσω στο σκυλάκι ώστε να το μυρίσει και να του ζητήσω να μου βρει το θήραμα...

Όταν είδα το σκυλάκι να φωλιάζει με την σχετική δυσκολία του δύσβατου, ακριβώς μπροστά μου και ακριβώς δίπλα μου, έκρινα σωστό να το βοηθήσω και να προλάβω επίσης να του πάρω το θήραμα από το στόμα όπως θα έβγαινε και να του δώσω επίσης το μπισκοτάκι του προς επιβράβευση, αφού βέβαια είχα προλάβει να του δώσω και πριν από λίγο ακόμη ένα μπισκοτάκι...ώστε να μην ξεχάσει ότι το θήραμα δεν ήταν προϊόν κατάποσης!

Βγαίνοντας λοιπόν το σκυλάκι από την τρυγονοκρυψώνα και έχοντας το θήραμα στομιασμένο, μου φεύγει εκ νέου και ξαναβρέθηκα έτσι για δεύτερη συνεχή φορά στην δυσάρεστη θέση να το ακολουθώ...χωρίς όμως να ξαναπροσπαθήσω να το κυνηγήσω, ώστε να του το πάρω από το στόμα και έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα, μου ήρθε στο μυαλό η φαντασμαγορική ιδέα του να κάτσω κάτω στο έδαφος και να παριστάνω ότι κάτι έπαθα, ώστε να προσελκύσω το σκυλάκι να έρθει κοντά μου, όπως και έγινε...με το σκυλάκι να έρχεται κοντά μου για να μου συμπαρασταθεί και εγώ να το αρπάζω αστραπιαία και να του παίρνω το θήραμα από το στόμα και να το ανταλλάσω με μπισκοτάκια επιβράβευσης και αρκετά χάδια!!!

Σκορ Νίκος-Bruno 1-1

Αφού λοιπόν είχαμε λύσει και αυτό το φλέγον ζήτημα, έστω και με αυτό τον επικείμενα ανορθόδοξο τρόπο, συνεχίσαμε την πορεία μας και σε μια στροφή ενός χωματόδρομου εκεί παρακάτω βλέπω το σκυλάκι να σηκώνει ένα επίσης μισολαβωμένο τρυγόνι, όπου και τουφέκισα τουλάχιστον στο διπλάσιο της απαραίτητης προσκόπευσης...ώστε να μην ρισκάρω να τραυματίσω το σκυλάκι μου, με αποτέλεσμα να αστοχήσω πλήρως και να δω έτσι το θήραμα να μας διαφεύγει και να κατευθύνεται περιμετρικά πίσω από ένα τεράστιο λόγγο...με το σκυλάκι να το κυνηγάει σαν να έκανε δίωξη σε τριχωτό θήραμα και να προσπαθεί να φωλιάσει μάταια εκεί μέσα και κοιτάζοντάς με ασταμάτητα με βλοσυρό βλέμμα και έτοιμο να μου ορμήσει για να με τιμωρήσει παραδειγματικά επειδή τόλμησα να αστοχήσω στο θήραμα όπου μου σήκωσε και όπου το θεωρούσε δικό του τρόπαιο!!!

Αφού λοιπόν γλύτωσα τα χειρότερα και έμεινα απλά στις επικείμενες επιπλήξεις του ατίθασου Brunetto, κατηφορίσαμε προς το σπίτι μας και πριν φτάσουμε στα όρια του σχετικού δρόμου...βλέπω εκ νέου το σκυλάκι να εκτοξεύεται μπροστά σαν φωτοβολίδα και να περιτριγυρίζει με ζήλο μια περίφραξη, προσπαθώντας να εισχωρήσει μέσα της με κάθε δυνατό τρόπο και χωρίς να μπορεί να καταλάβει από που ακριβώς έρχεται εκείνη η θηραματική μυρωδιά!!!

Όταν είδα το σημείο εκείνο όπου είχε πέσει το λαβωμένο τρυγόνι, εντός του καλά οργωμένου και περιφραγμένου κομματιού, διαπίστωσα ότι το σκυλάκι θα μπορούσε να εισχωρήσει εντός της περίφραξης και χωρίς ουσιαστικό πρόβλημα, χρησιμοποιώντας μια εγκάρσια σούδα όπου τέμνονταν επί του περιφραγμένου κτήματος και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν θα προξενούσε τυχόν ζημιές στην ξένη ιδιοκτησία, του υπέδειξα τον τρόπο με τον οποίον θα μπορούσε να μπει και να βγει με το θήραμα στο στόμα...

Βέβαια και σε εκείνη την περίπτωση, είχαμε μία από τα ίδια...αλλά πλέον χάρη στο γνωστό κόλπο, το σκορ δεν άργησε να γίνει 2-1 υπέρ του Νίκου, με τον Brunetto μας να επιβραβεύεται εκ νέου με τα απαραίτητα χάδια και τα μπισκοτάκια του και με τον Νίκο μας να αποκτάει το δεύτερό του τρυγονάκι, χάρη  την άψογη συνεργασία του, με αυτό το μικρό πανέξυπνο και ατίθασο σκυλάκι!!!

 

Ακολουθεί η σχετική φώτο, καλά και ασφαλή κυνήγια σε όλους μας!

 

 

. . . . . . . . . . Επιστροφή στη προηγούμενη σελίδα . . . . . . . . . .