- ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΤΡΥΓΟΝΙΑ

Θα πρέπει να ήταν προς τα τέλη του καλοκαιριού του 2001, όταν αποφάσισα να πάω για πρώτη φορά στα τρυγόνια και βεβαίως ως αρχάριος κυνηγός, χωρίς να έχω προλάβει να εξοικειωθώ ακόμη με το μεταχειρισμένο νεοαποκτηθέν πρώτο μου όπλο...χωρίς καν να γνωρίζω το θήραμα, από τυχόν προηγούμενες επαφές και βεβαίως μετά από τα όσα αλλεπάλληλα ξενύχτια του καλοκαιριού και τις λιγοστές ώρες ύπνου πριν από την έναρξη...

Είχα ρωτήσει βεβαίως κάποιους τοπικούς κυνηγούς, ώστε να μου πουν μερικά πράγματα, αλλά το μόνο ουσιαστικό πράγμα όπου είχα πραγματικά καταφέρει να μάθω και να αποκομίσω...ήταν ότι τα πουλιά θα περνούσαν στις 9:00 το πρωί και βεβαίως το πόστο εκείνο όπου βρισκόταν εκεί παραπάνω από τα τελευταία σπίτια του γνωστού σε εμάς οικισμού!

Το όπλο βέβαια ως μεταχειρισμένο, ήταν βαρύ, δυσκίνητο και αρκετά μπροστόβαρο, για το δικό μου σωματότυπο, για την δική μου σωματική διάπλαση και για τα δικά μου ιδιότροπα κυνηγετικά γούστα! Άρα δεν μου επέτρεπε την πρέπουσα κυνηγετική ευελιξία, την σωστή σκοπευτική γραμμή όπου θα επιθυμούσα να έχω και παράλληλα εκείνη την γρηγοράδα επώμισης και γωνιακής στρέψης...όπου φυσικά δεν μου επέτρεπε να έχω η κάννη των 71 εκατοστών με το κολλημένο εσωτερικό τσοκ τριών αστέρων, όπου με την σειρά του, θα μου περιόριζε ακόμη περισσότερο στην πράξη εκείνο τα απαραίτητο δραστικό βεληνεκές των βολών μου...

Αυτά βέβαια κατόπιν εορτής, διότι τότε απλά δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα από όσα πράγματα μπορώ και είμαι σε θέση να γνωρίζω μετά από τα τόσα χρόνια, συνεχούς και συστηματικής ενασχόλησής μου με το κυνηγετικό αντικείμενο, με τις τότε σχεδόν μηδαμινές και απειροελάχιστες κυνηγετικές μου εξορμήσεις...ως μόνιμος κάτοικος εξωτερικού και ως εξίσου περιστασιακός κυνηγός των μόλις 20 ημερών της προηγούμενης κυνηγετικής σεζόν, χωρίς να έχω επισκεφτεί ποτέ κάποιο σκοπευτήριο και χωρίς να γνωρίζω ούτε τα βασικά πράγματα περί κυνηγετικής σκόπευσης και περί κυνηγετικού θηράματος!!!

Έτσι λοιπόν ξύπνησα πραγματικά με τα χίλια ζόρια, για να καταφέρω να πάω στο χωράφι...έπειτα από ένα ακόμη καλοκαιρινό ξενύχτι, όπου και βεβαίως το βρήκα να είναι καλά οργωμένο, γύρο και περιμετρικά από όλες τις κοντές και μικρές ελιές, όπου είχαν φυτευτεί ή κλαδευτεί και ήσαν τότε περί τα δύο με τρία μέτρα ύψος! Οπότε και αποφάσισα να κρυφτώ από πίσω τους και να κοιτάζω προς την δύση...αναμένοντας εκείνα τα πολυπόθητα τρυγόνια που θα περνούσαν ακριβώς από εκείνο το σημείο...

Αφού πήρα την κατάλληλη θέση στο πόστο και πατώντας γερά στο οργωμένο χωράφι, βγάζω το κινητό από την τσέπη για να δω την ώρα που ήταν 8:50 περίπου και σκέφτομαι ότι αφού τα τρυγόνια θα περάσουν αδιαπραγμάτευτα στις 9:00 ακριβώς, θα είχα ακόμη κάποιο περιθώριο ώστε να κάνω μερικές επωμίσεις και να προσπαθήσω να μάθω καλύτερα το όπλο μου, για να μπορέσω να προετοιμαστώ και να είμαι ετοιμοπόλεμος για την πρώτη τουφεκιά της σεζόν!!!

Κάνω λοιπόν μερικές επωμίσεις και κοιτάζω πάλι την ώρα...με αποτέλεσμα να κατανοήσω ότι απομένουν μόλις δύο με τρία λεπτά για να φτάσουμε στις 9:00 ακριβώς, όπου και βεβαίως θα περνούσαν τα πρώτα τρυγόνια και αρχίζω έτσι να παίρνω την σωστή στάση για εκείνη την γρήγορη επώμιση, όπου και θα μου επέτρεπε φυσικά να έχω το απαραίτητο πεδίο βολής και στρέψης σώματος περί τις 45 μοίρες αριστερά η δεξιά μπροστά μου, ώστε να μπορώ να στρίψω το σώμα μου σωστά και ανάλογα με την τροχιά του θηράματος...

Περνάει λοιπόν το πρώτο λεπτό και τόσο η αϋπνία, όσο και η ανυπομονησία, απλά χτυπούσαν κόκκινα και δεν είχε εμφανιστεί ακόμη εκείνο το πολυπόθητο θήραμα...με αποτέλεσμα να τείνω να ξανακοιτάξω το ρολόι, όπως και έκανα...ώστε να διαπιστώσω ότι είχαμε φτάσει στις 9:00 ακριβώς και τα τρυγόνια να είναι απλά άφαντα και να αρχίζω να ανησυχώ!!!

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο και μετά από λίγο, εάν θυμάμαι καλά, θα πρέπει να ήθελα να ξανακοιτάξω το κινητό, ώστε να διαπιστώσω απόλυτα ότι πλέον είχε φτάσει η σωστή ώρα του περάσματος...αλλά ήμουν βέβαια κάπως διστακτικός, διότι φοβόμουν ότι θα μπορούσε να περάσει το τρυγόνι την ώρα όπου θα έβγαζα το κινητό από την τσέπη μου, μέχρι όπου στο τέλος δεν άντεξα και έτσι έβαλα το χέρι στην τσέπη ώστε να τραβήξω το κινητό και φυσικότατα την ώρα εκείνη όπου το έβγαζα από την τσέπη μου...βλέπω να σκάει ακριβώς σχεδόν μπροστά στα μούτρα μου το πρώτο τρυγόνι της σεζόν και περνώντας σχεδόν από πάνω μου με έναν γρήγορο ελιγμό...με έκανε να πανικοβληθώ και να τουφεκίσω τον ουρανό...γεμίζοντάς τον με σκάγια και χαιρετώντας απλά και όμορφα το όμορφο και ταχύτατο θήραμα!!!

Αφού λοιπόν είδα και κατανόησα πλέον ότι το πρώτο τρυγόνι περνούσε στις 9:01 ή στις 9:02, παράτησα την ώρα και προσπάθησα να επικεντρώσω το μυαλό μου στο θήραμα, με αποτέλεσμα να μου σκάνε επίσης κοντά και τα υπόλοιπα τρυγόνια και να μην προλαβαίνω σχεδόν καν να αντιδράσω...με αποτέλεσμα να παραπατάω σχεδόν ασταμάτητα στο οργωμένο χωράφι κατά τις όποιες προσπάθειές μου να στρίψω το σώμα μου, ώστε να ακολουθήσω τα θηράματα και να χάνω έτσι το ένα θήραμα μετά το άλλο...

 

Αυτά τα χιουμοριστικά στιγμιότυπα και όχι μόνο, έχουν σχεδόν πάντα οι κυνηγετικές στιγμές του κάθε αρχάριου κυνηγού, όπου χωρίς να έχει εξοικειωθεί ακόμη με το θήραμα και το όπλο του, προσπαθεί να κυνηγήσει κάποιο συγκεκριμένο θήραμα σχεδόν πάντα, με αυταπόδεικτα λανθασμένο τρόπο, με μη κατάλληλο όπλο και τσοκάρισμα για την συγκεκριμένη κυνηγετική περίσταση, την λανθασμένη επιλογή φυσιγγίων και ενδεχομένως τον λανθασμένο τρόπο και την λανθασμένη τοποθέτησή του στο σχετικό κυνηγετικό πόστο!

 

Δεν πειράζει όμως, διότι από τα λάθη μας μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι, οπότε καλά να είμαστε και πάντα να έχουμε καλά και ασφαλή κυνήγια!

. . . . . . . . . . Επιστροφή στη προηγούμενη σελίδα . . . . . . . . . .