- Ο ΛΑΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΚΗ

Ήταν απογευματάκι Κυριακής στις 29 Δεκεμβρίου του 2013 και είχαμε αποφασίσει να πάμε σε ένα κοντινό μέρος της περιοχής μας, παρέα με τον κύριο Μάκη, ώστε να τρέξουμε πρώτα το σκυλάκι μας για να καταφέρουμε να το εκτονώσουμε και έπειτα να αναμείνουμε για λίγη ώρα προς το σούρουπο...εκεί παραπάνω, εκείνο το επιτρεπόμενο θήραμα όπου ενδεχομένως θα μας έκανε το χατίρι να περάσει με πορεία από την θάλασσα προς το πόστο μας!

Αφού λοιπόν είχαμε προχωρήσει εντός των ενδοτέρων του κυνηγετικού τερέν και πριν ακόμη περάσουν καλά-καλά περί τα πέντε με δέκα λεπτά, χάνουμε την Μπεσούλα μας στα ξαφνικά και αρχίζουμε να την ψάχνουμε αγωνιωδώς...μέχρι όπου την αντικρίσαμε να βρίσκεται φερμαρισμένη στην γωνία από ένα μεγάλο κεδράκι εκείνης της περιοχής και βεβαίως χωρίς να θέλει να ξεκολλήσει για κανένα απολύτως λόγο!!!

Αντιληφθήκαμε λοιπόν άμεσα ότι το σκυλάκι είχε φερμάρει τον κύριο αυτάμπουρα και λόγο του επιτρεπόμενου της ημέρας, αποφασίσαμε να παραμερίσουμε το υπόλοιπο κυνήγι και να επιδιώξουμε έτσι αυτή την κυνηγετική κάρπωση επί της ευκαιρίας όπου μας δινόταν, με αποτέλεσμα να πιάσω την δεξιά μεριά του πεδίου και ο κύριος Μάκης να μείνει στα αριστερά μου, ώστε να μπορέσουμε να καλύψουμε έτσι και τις δύο πιθανές πλευρές διαφυγής του θηράματος!

Εάν θυμάμαι καλά, νομίζω πως είχα κάποια βρωμαλευρομένα φυσίγγια ιδιογόμωσης εντός του όπλου μου, ενώ ο κύριος Μάκης είχε αρκεστεί σε κάποια γνωστά εμπορικά φυσίγγια όπου έφεραν γόμωση 34gr/N.5 και παράλληλα είχε τοποθετήσει και τα τρία επιτρεπόμενα φυσίγγια εντός του αυτογεμούς του...

Μετά το πρώτο λεπτό φέρμας και με το σκυλάκι να αλλάζει θέση προσέγγισης, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι το θήραμα θα μπορούσε να είχε ήδη διαφύγει και ότι το σκυλάκι απλά θα συνέχισε να πιάνει εκείνες τις εναπομείναντες αναθυμιάσεις...αλλά είπαμε να περιμένουμε ακόμη λίγο, μήπως και γινόταν κάτι, χωρίς βεβαίως να ελπίζουμε σε κυνηγετική κάρπωση και έτσι αναμείναμε στις θέσεις μας, ώστε να καμαρώσουμε λίγο ακόμη το όμορφο σκυλάκι μας όπου ήταν φερμαρισμένο!

Κατά τις επόμενες στιγμές όμως, το σκυλάκι άρχισε να διεισδύει αργά και μεθοδικά εντός του πυκνού ώστε να κοντέψει περισσότερο το θήραμα και επειδή ήταν πραγματικά πυκνό και ζοριζόταν αρκετά να διεισδύσει...δοκίμασε να αλλάξει μέρος διείσδυσης και έτσι άρχισε να κάνει μάχη από την νέα μεριά διέλευσης ώστε να μπορέσει να κοντέψει καλύτερα το θήραμα και να μας το ξεφωλιάσει!!!

Ο κύριος Μάκης μου φώναξε να προσέχω και να παρακολουθώ την μάχη που έκανε το σκυλάκι μας, όπως και να είμαι έτοιμος να σκοπεύσω το θήραμα όπου θα μας ξεφώλιαζε το σκυλάκι μας, από στιγμή σε στιγμή και ακριβώς εκείνη την στιγμή και εντελώς στα ξαφνικά...ακούω τρία γρήγορα σμπάρα και τον κύριο Μάκη να φωνάζει ότι τα φυσίγγια ήταν άχρηστα!!!

Με τα πολλά και χωρίς να χρονοτριβώ άσκοπα, τον ρώτησα για την πορεία διαφυγής του θηράματος και έτσι άρχισα να τρέχω πίσω από την πορεία της Μπεσούλας μας, όπου βέβαια δεν μπορούσα να γνωρίζω...αλλά με την βεβαιότητα ότι έκανε δίωξη και με την ελπίδα εκείνης της απειροελάχιστης πιθανότητας ότι το θήραμα θα μπορούσε να είχε λαβωθεί από κάποιο ανεμόσκαγο και να το έπιανε κάπου παρακάτω το πανέμορφο σκυλάκι μας...

Το θέμα βέβαια όπου μας παρουσιάστηκε σε εκείνη την περίπτωση, ήταν ότι εφόσον το σκυλάκι θα κατάφερνε να φτάσει και να ακινητοποιήσει τον κύριο αυτάμπουρα...θα έπρεπε τουλάχιστον να το έχουμε κοντέψουμε πριν να είναι αργά και βεβαίως πριν το θήραμα καταβληθεί ολοκληρωτικά από τα τραύματά του και την μάχη διαφυγής του, ώστε να έχουμε τουλάχιστον το περιθώριο να το προσεγγίσουμε στο περίπου και να μην μας χαθεί στο πυκνό αυτό μέρος!!!

Μερικές στιγμές έπειτα και συνεχίζοντας να προσπαθώ να τρέχω προς εκείνη την κατεύθυνση...άκουσα κάτι λυγμούς και κατάλαβα ότι το σκυλάκι είχε προλάβει το θήραμα και ότι έκανε την κρίσιμη μάχη μαζί του για να μας το κρατήσει μέχρι να φτάσουμε και να μην διαφύγει εκ νέου, οπότε και έτρεξα με όσο περισσότερη ταχύτητα διέθετα προς την κατεύθυνση αυτή και επιστρατεύοντας όλες μου τις δυνάμεις και την αντίληψή μου, ώστε να μπορέσω να αντιληφθώ την κατάλληλη κατεύθυνση και παράλληλα να προλάβω να βρεθώ στο απαραίτητο σημείο ώστε να καρπωθούμε το λαβωμένο θήραμα και να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να μας χαθεί για τον άλφα ή για τον βήτα λόγο, αφού βεβαίως γνωρίζαμε ότι το σκυλάκι μας δεν θα γαύγιζε και δεν θα μας καλούσε εκεί πέρα και έτσι ακριβώς έγινε!!!

Το σκυλάκι μας λοιπόν είχε καταφέρει να μπλοκάρει τον κύριο αυτάμπουρα, ακριβώς δίπλα στην ρίζα από ένα μεγάλο κεδράκι και όταν έφτασα εκεί πέρα πραγματικά λαχανιασμένος και σχετικά αγχωμένος, χωρίς να μπορώ να επέμβω άμεσα...κρατήθηκα για μερικές στιγμές εκτός σκηνής...ώστε να καταφέρω να πάρω τις απαραίτητες ανάσες ανακούφισης και χαράς, μέχρι να μπορέσω έπειτα να εισχωρήσω στο πυκνό για να φτάσω το θήραμα όπου είχε πλέον καταρρεύσει ολοκληρωτικά και δεν θα χρειαζόταν έτσι να το βοηθήσουμε να αποβιώσει και αντικρίζοντας βέβαια δίπλα του το σκυλάκι μας ήρεμο πλέον να μας κοιτάζει και να μας επιτηρεί προσεκτικά αυτή την κυνηγετική σκηνή...

Λίγο αργότερα και έπειτα από μια επικείμενη απροσεξία του κύριου Μάκη, αφού έσπασε ο ιμάντας του όπλου του και αυτό με την σειρά του εκπυρσοκρότησε πέφτοντας στο έδαφος - ευτυχώς δηλαδή όπου το διαφημίζουν και για την παθητική του ασφάλεια -, δόξα τον Θεό, χωρίς παρατράγουδα, αποφασίσαμε να φύγουμε και να μην κυνηγήσουμε άλλο εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα, όπου βεβαίως είχαμε αυτή την ευχάριστη κυνηγετική κάρπωση και όπου είχαμε επίσης αποφύγει με την βοήθεια του Θεού και των Αγίων όπου μας πρόσεχαν εκείνα τα όποια τυχόν δυσάρεστα μαντάτα!!!

 

Ακολουθεί η σχετική φώτο και το σχετικό βίντεο, καλά και ασφαλή κυνήγια σε όλους μας!

 

 

 

. . . . . . . . . . Επιστροφή στη προηγούμενη σελίδα . . . . . . . . . .