- ΓΙΑ ΦΑΣΕΣ ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ

Νοέμβριος, μηνάς πολύ καλός για το κυνήγι της φάσας και όλους τους φασάδες. Έτσι και εγώ περίμενα με αγωνία να αρχίσει να κτυπά το τηλέφωνό μου για εμφάνιση μεγάλου αριθμού φασών στο νομό Γρεβενών, γιατί οι φίλοι μου είναι εκεί και μαθαίνω από πρώτο χέρι περί τις εμφανίσεις και τον αριθμό των πουλιών.

Πέμπτη απόγευμα επιτέλους κτυπά το τηλέφωνο με τη χαρμόσυνη είδηση, ότι υπάρχουν πολλά πουλιά στην περιοχή. Όλο χαρά παίρνω τηλέφωνο τον φίλο μου τον Ανδρέα για την πληροφορία και Παρασκευή μεσημέρι αναχωρούμε για να φτάσουμε βράδυ στο χωριό, να ξεκουραστούμε στο σπίτι του φίλου μας του Δημήτρη και το Σάββατο να αρχίσει το κυνήγι, όπως και έγινε, αφού πρώτα ήπιαμε τα τσιπουράκια μας με τους νόστιμους μεζέδες στο μαγαζί του χωριού!

Σάββατο πρωί το ξυπνητήρι κτυπά στις έξι και αφού πίνουμε τα καφεδάκια μας, ξεκινάμε για την περιοχή του κυνηγιού με την παρέα του φίλου μας του Δημήτρη από το χωριό. Μετά από δεκαπέντε λεπτά βρισκόμαστε στον τόπο του κυνηγιού και αφού πιάνουμε τα καρτέρια, περιμένουμε να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα πουλιά...πράγμα που έγινε περίπου στις 7:35. Και ω του θαύματος, αρχίζουν να αίρονται πουλιά από παντού και σε μεγάλους αριθμούς κοπάδια, αλλά πολύ ψηλά και αφού έκαναν τις γνώστες γύρες τους, άρχισαν να κάθονται στα πρώτα λευκάδια και βελανιδιές και μετά από λίγο άρχισαν να πέφτουν στα χωράφια με σιτάρι για τροφή.

Το πρώτο κοπαδάκι από επτά πουλιά μου περνά σε σχετικά καλή απόσταση και με ένα ντουμπλέ παίρνω το πρώτο μου πουλί! Η ώρα περνά και αυτά δεν λένε να αποχωριστούν τα χωράφια με το σιτάρι, μιας και αρκετές προσπάθειες που έκανα για να τα πλησιάσω ήταν άκαρπες για να κάνω καρτέρι στο τόπο βοσκής τους, λόγο ότι τα χωράφια από τις πολλές βροχές των προηγούμενων ημερών ήταν πλέον αδιάβατα!

Έτσι περιμένοντας περίπου μισή ώρα εμφανίστηκε ένα πουλί κοντά μου και με μια τουφεκιά σε τραβέρσα στα 30 περίπου μετρά, με S4n και νούμερο έξι, έπεσε κεραυνοβολημένο! Τελικά την πρώτη μέρα κτύπησα πέντε πουλιά εγώ και ένα ο φίλος μου ο Ανδρέας και γυρνώντας στο σπίτι είμαστε ενθουσιασμένοι με τον αριθμό των πουλιών, αλλά όχι με την κάρπωση που είμαστε απογοητευμένοι.

Ξυπνώντας την Κυριακή και βγαίνοντας έξω από το σπίτι άρχισε να βρέχει, με αποτέλεσμα να μην μας αφήσει να κυνηγήσουμε όλη μέρα, μια και στο τόπο οι φάσες ήταν άφαντες, ασχέτως αν το Σάββατο είχε παρά πολλά πουλιά. Παρά την αναμονή μας μήπως φτιάξει ο καιρός, δεν έγινε τίποτα και έτσι γυρίσαμε σπίτι για να στεγνώσουμε ανάβοντας το τζάκι και έπειτα αρχίσαμε τους μεζέδες με μπόλικο κρασί και με πολλές ιστορίες με τους φίλους μας τους ντόπιους κυνηγούς!

Δευτέρα πρωί πάλι ξύπνημα στις έξι και γρήγορα αναχώρηση για τον τόπο του κυνηγιού, με πολλές ελπίδες ότι ο καιρός θα μας αφήσει να κυνηγήσουμε, αλλά μετά από λίγο αρχίζει μια εκνευριστική βροχή με αποτέλεσμα να προλάβω να ρίξω μόνο δυο τουφεκιές σε ένα κοπαδάκι καμία δεκαπενταριά πουλιών, με αποτέλεσμα ένα πουλί να πέσει και έπειτα βλέπω τον φίλο μου να πλησιάζει με άλλη μια φάσα στο χέρι...αφού είχε πέσει λίγο πιο κάτω!

Γυρίζουμε στο σπίτι για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε το απόγευμα και πράγματι το απόγευμα άνοιξε λίγο ο καιρός, αλλά τα πουλιά ήταν άφαντα! Μετά από τηλεφωνήματα στους φίλους μας, μάθαμε ότι κάτι πουλιά υπάρχουν σε ένα άλλο σημείο εκεί κοντά που βρισκόμαστε! Έτσι πηγαίνοντας εκεί, άλλα τρία πουλιά ήρθαν μαζί μου και δυο πήρε ο φίλος μου στο απογευματινό κυνήγι μας.

Γυρίζουμε σπίτι και μας περιμένουν μεζέδες αγριογούρουνου που είχαν κτυπήσει τις προηγούμενες ημέρες οι φίλοι μας και μπόλικο κρασί. Τρίτη πρωί το ξύπνημα ήταν μελαγχολικό, μιας και είχε παρά πολύ ομίχλη παντού, χωρίς να μπορείς να δεις έστω στα δέκα μετρά! Μάταια περιμέναμε να καθαρίσει ο καιρός και έτσι πάρθηκε η απόφαση να γυρίσουμε πίσω, με ωραίες αναμνήσεις και πολύ ωραίες τουφεκιές με την S4n στα 34 γραμμάρια, με κλείσιμο στην απόλυτη μηχανή του Νικόλα Καββαδία και εδώ θέλω να τον ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, διότι με τη συμβουλή του πήγα πολύ μπροστά στην ιδιογόμωση, όπως και με το εργαλείο που μου έκανε δώρο!

Εύχομαι και στους άλλους φίλους να περάσουν έτσι όμορφα, όπως εγώ με τα φιλαράκια μου, Τάσο, Λευτέρη, Δημήτρη και τον πάνω από 50 χρόνια φίλο και συγκυνηγό μου Ανδρέα!

 

. . . . . . . . . . Επιστροφή στη προηγούμενη σελίδα . . . . . . . . . .