- ΣΤΗ ΚΟΡΥΦΟΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΙΟΥ

Ο κύριος Νικολής από Κρήτη, μας αφηγείται με λεπτομέρειες πως καρπώθηκε κυνηγετικά και πρωτίστος λεβέντικα, τις φάσες του, επί της κορυφογραμμής του όρους Δικταίο Άντρο και μας χαρίζει όμορφες κυνηγετικές φωτοστιγμές

 

- Κυνηγετική αφήγηση από το κ. Νικολή -

 

Ο αέρας με τύλιγε από τα χαράματα. Ανέβαινα το μονοπάτι σκυφτός, το κεφάλι χαμηλά, σαν να ’θελα να αποφύγω τη σφαλιάρα του αγέρα που ορμούσε απ’ τις κορφές. Το βουνό μ’ έσφιγγε γύρω μου, τραχύ κι απάτητο, σαν να με δοκίμαζε αν έχω δικαίωμα να βρεθώ εκεί.

«Δεν είναι τόπος για όλους», μου ’χε πει ο Μανώλης. «Η φάσσα στο Δικταίο δεν συγχωρά λάθος. Αν δεν την υπολογίσεις, σε κάνει να γελάς με την αδυναμία σου.»

Το άκουγα σαν παραμύθι, μα τώρα κάθε βήμα στην ανηφόρα ήταν η απόδειξη. Το υψόμετρο μ’ έπνιγε, το βλέμμα μου γλιστρούσε κάτω, στα βάραθρα που άνοιγαν τρομακτικά. Έσφιγγα το όπλο μου λες κι ήταν μπαστούνι, μα η καρδιά χτυπούσε άρρυθμα, όχι μόνο από την κούραση μα κι από τον φόβο μήπως το πόδι στραβοπατήσει.

Στάθηκα σε μια κορυφογραμμή. Από κει το πέλαγος ανοιγόταν μακρινό, γκρίζο, και τα σύννεφα σκίζονταν απ’ τον άνεμο. Έσκυψα πίσω από ένα βράχο, προσπαθώντας να πάρω ανάσα. Ο αέρας μού ’φερνε μυρωδιά από μαλοτήρα και θυμάρι, κι ένα παράξενο βουητό, σαν ψίθυρο του βουνού.

Ένα πουλί φάνηκε στο βάθος, ασημένια σκιά που έκοβε την πλαγιά με τρομακτική άνεση σαν κοφτή μαχαιριά στον αέρα. Η φάσσα.

«Τώρα αρχίζει το παιχνίδι», ψιθύρισα στον εαυτό μου.

Σήκωσα το όπλο, μα ο άνεμος μ’ έσπρωχνε στο πλάι, οπότε έπρεπε να κρατήσω την ισορροπία μου. Η κάννη τρεμόπαιζε, το δάχτυλο πίεζε τη σκανδάλη με σιγουριά που έσπαγε από την ταραχή. Η τουφεκιά βρόντηξε και χάθηκε στον άνεμο.

Το πουλί ούτε τρομαγμένο δεν έμοιαζε. Έκανε μια κυκλική κίνηση, λες και χόρευε με τον αέρα, κι ύστερα χάθηκε πίσω από την κορφή.

Έμεινα με το όπλο χαμηλωμένο, μ’ ένα χαμόγελο παράξενο. Εκείνη την ώρα κατάλαβα πως δεν κυνηγάς μόνο φάσσες. Κυνηγάς την αντοχή σου, παλεύεις με τον φόβο σου, με τον αγέρα που σε δοκιμάζει, με την ίδια την ορεινή ψυχή της Κρήτης. Κάθε βήμα, κάθε ανάσα, κάθε άκαρπη τουφεκιά είναι μάθημα ταπείνωσης.

Κι εγώ, παρ’ όλη την κούραση, ξαναπήρα τον δρόμο της κορυφογραμμής. Γιατί στη φάσσα του Δικταίου δεν ζητάς θήραμα ζητάς μάθημα. Κι εκείνη, κυρά και αφέντρα του βουνού, σου το δίνει απλόχερα.

 

. . . . . . . . . . Επιστροφή στη προηγούμενη σελίδα . . . . . . . . . .